नोकरी मिळवण्यात अपयश

जेव्हा तुम्ही नोकरी शोधण्यात अयशस्वी असाल, तेव्हा तुम्हाला तुमचे संपूर्ण व्यक्तिमत्त्व नाकारले गेले आहे असे वाटणे कठीण नाही.

पण याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही अशी व्यक्ती आहात जी जगण्यास पात्र नाही.

यशाचा मार्ग असा आहे की एक दरवाजा बंद झाला की दुसरा दरवाजा उघडतो.

देवाने तुमच्यासाठी जीवनात यशस्वी होण्यासाठी एक मार्ग तयार केला आहे.

मास्टर Ryuho Okawa च्या शिकवणीतून, मी नोकरीत यश मिळवण्यासाठी मनासाठी प्रिस्क्रिप्शन निवडले आहेत.

परीक्षेला निरपेक्ष मानू नका

असे बरेच लोक आहेत जे मोठ्या कंपन्यांमध्ये प्रवेश करतात ज्यांचा बहुतेक लोकांना हेवा वाटेल, परंतु त्यापैकी निम्म्याहून अधिक विभाग प्रमुख पदापर्यंत पोहोचू शकत नाहीत. तथापि, असे लोक देखील आहेत जे त्या कंपन्यांमध्ये प्रवेश करू शकत नाहीत, द्वितीय किंवा तृतीय-दराच्या कंपन्यांमध्ये प्रवेश करतात, परंतु कार्यकारी किंवा अध्यक्ष बनण्यासाठी श्रेणीतून वर येतात. असे अनेक लोक आहेत जे तथाकथित "मोठ्या कंपन्यांचे" अध्यक्ष बनले आहेत जे म्हणतात, "जेव्हा मी नोकरी शोधत होतो, तेव्हा मी काही परीक्षा दिली आणि नापास झाले. त्यांच्यापैकी काही जण ज्या कंपनीतून नाकारले गेले त्या कंपनीच्या प्रतिस्पर्धी कंपनीत सामील झाले आणि तेथे अध्यक्ष व्हा.

याचा अर्थ मानव संसाधन विभागाने प्रवेश परीक्षेत इतर कंपन्यांचे किंवा प्रतिस्पर्धी कंपन्यांचे अध्यक्ष होऊ शकणार्‍या लोकांना नाकारले, परंतु नंतर त्या कंपन्यांमध्ये सेक्शन प्रमुख बनू शकत नसलेल्या आणि खालच्या दर्जाचे कर्मचारी म्हणून काम करणार्‍या लोकांना कामावर ठेवते.

जगात अशा अनेक गोष्टी आहेत, त्यामुळे कंपनीच्या मुलाखतीच्या परीक्षेला दैवी निर्णय समजू नका.

Ryuho Okawa च्या "द वे टू हॅपीनेस" मधून

तुमच्या सध्याच्या परिस्थितीत तुमचे सर्वोत्तम द्या

तुम्ही नोकरी शोधत असताना तुमचा सध्याचा नियोक्ता तुमच्या यादीतील सर्वोच्च निवड नसावा. कदाचित तुम्ही इतर ठिकाणी मार्ग काढू इच्छित असाल आणि तुमच्या यादीत इतर नियोक्त्यांची नावे असतील, परंतु तुमच्या पहिल्या आणि दुसर्‍या निवडींनी तुम्हाला नकार दिल्यानंतर तुम्हाला तुमच्या वर्तमानाने नियुक्त केले आहे. त्यामुळे, तुम्ही सध्या तुमच्या यादीतील तिसऱ्या किंवा अगदी पाचव्या नियोक्त्यावर काम करत असाल. किंवा कदाचित तुमचा वर्तमान नियोक्ता तुमच्या यादीत अजिबात नव्हता, परंतु तुम्ही त्यांच्यासोबत एक स्थान स्वीकारले कारण एक उघडले. भिन्न संभाव्य परिस्थिती आहेत.

परंतु जगात, केवळ काही लोक त्यांच्या आवडीच्या मालकाकडून कामावर घेण्यास यशस्वी होतात. या लोकांनी त्या संस्थेत काम करणे हे त्यांचे जीवनाचे भाग्य आहे यावर पूर्ण विश्वास ठेवून नोकरीसाठी अर्ज केलाच नाही. या नियोक्त्यांच्या मजबूत प्रतिष्ठा, चांगल्या नावाची ओळख, किंवा उच्च-पगार असलेल्या पदांमुळे अनेकांनी त्यांच्या उच्च-निवडक नियोक्त्यांकडे अर्ज केला आहे आणि आवश्यक नाही कारण ते त्या ठिकाणी काम करण्यासाठी कॉलिंगसह जन्माला आले आहेत. कदाचित त्यांनी त्यांचे नियोक्ते निवडले कारण त्यांचे मित्र त्या कंपन्यांमध्ये प्रवेश करण्याचे उद्दिष्ट ठेवत होते किंवा ते लोकांमध्ये उच्च लोकप्रियता रेटिंग प्राप्त करणारे ठिकाण होते. या प्रकारच्या व्यक्तीसाठी, त्यांची सध्याची नोकरी त्यांची कायमची नोकरी करायची की नाही हा इतका गंभीर प्रश्न असू शकत नाही. जर तुमच्या बाबतीत असे असेल, तर तुमचे पालक आत्मे, मार्गदर्शक आत्मा किंवा स्वर्गातील उच्च आत्म्यांकडे तुम्हाला पाठिंबा देण्याचे रचनात्मक कारण असू शकत नाही. ज्यांनी निव्वळ त्यांच्या सांसारिक प्रतिष्ठेवर आधारित त्यांचे नियोक्ते निवडले आहेत अशा लोकांना जोरदार समर्थन करण्याचे कारण स्वर्गीय प्राण्यांकडे नसते.

आजकाल, कॉर्पोरेट नियोक्त्यांसाठी काम करणार्‍या बर्‍याच लोकांसाठी हे मानणे महत्वाचे आहे की त्यांना त्यांच्या कंपन्यांकडे नियत कनेक्शनद्वारे नेले गेले आहे आणि त्यांना तेथे काम करण्यासाठी दैवी कॉल आला आहे की ही त्यांची पहिली निवड आहे किंवा नाही.

"मी येथे एका नियत संबंधाने आलो आहे आणि मला येथे येण्यासाठी दैवीपणे बोलावण्यात आले आहे" असे म्हणणारी मानसिकता घेऊन ते उच्च पदांवर वेगाने प्रगती करतील, त्या पदांवर यशस्वी होतील आणि त्यांना ज्या प्रकारे काम करण्याची अपेक्षा होती त्याप्रमाणे कार्य करण्यास सक्षम होतील. . परिणामी, ते त्यांचे जीवन त्यांच्या दैवी आवाहनाला समर्पणाने जगतील.

पण तुमच्या कंपनीत कामगार असतील तर काय होईल - तुमचे सहकारी, अधीनस्थ आणि वरिष्ठ - जे सतत तक्रार करत होते, "मला ही नोकरी घ्यायला नको होती. माझ्याकडून काहीतरी चूक झाली असावी"? उदाहरणार्थ, जर एखादा नवीन कर्मचारी कामावर पहिल्या दिवसापासून म्हणत असेल, “मी येथे काम करण्याचा निर्णय का घेतला हे मला माहीत नाही,” त्यांच्या आजूबाजूला काम करणारे प्रत्येकजण कदाचित म्हणेल, “तुम्ही आमच्या कामाचे वातावरण खराब करत आहात, म्हणून कृपया जमेल तितक्या लवकर निघून जा."

किंवा, उदाहरणार्थ, एखाद्या वरिष्ठ कर्मचारी सदस्याने नवीन कामावर घेतलेल्या आणि उत्साही कर्मचार्‍याला सांगितले तर काय होईल, “तुम्ही काम करण्यासाठी इतक्या भयानक ठिकाणी यायला नको होते. तुम्ही कदाचित ही नोकरी घेण्याचा चुकीचा निर्णय घेतला असेल”? नवीन कर्मचार्‍यांचा उत्साह नक्कीच ओसरणार आहे.

अशा तक्रारी करणाऱ्या कर्मचाऱ्यांचा कंपनीवर हानिकारक प्रभाव पडतो. हे एंट्री-लेव्हल कर्मचारी असतानाही खरे आहे, परंतु तुम्ही जितके वर जाल तितके हानीचे प्रमाण वाढते. जर अशी व्यक्ती डिपार्टमेंट मॅनेजरच्या पदावर असेल, तर त्याच्या प्रभावामुळे कंपनीवर मोठा नाश होऊ शकतो.

म्हणून, नेहमी इतर लोकांच्या दृष्टीकोन आणि मतांबद्दल काळजी करू नका. त्याऐवजी, स्वतःचा विचार करणे आवश्यक आहे, "मी नियतीने जोडलेल्या या कंपनीत काम करत असल्याने, मी या ठिकाणी माझे दैवी कॉल शोधून पूर्ण करीन." या कंपनीत तुमचा कॉलिंग नसला तरीही, तुम्ही मनापासून काम केले नाही तर नवीन दरवाजे उघडणार नाहीत, परंतु तुम्ही केले तर एक नवीन मार्ग उघडेल.

म्हणून, सुरुवातीला, तुम्ही सध्या काम करत असलेल्या या ठिकाणी तुमचे कॉलिंग पूर्ण करण्याचा प्रयत्न करणे आवश्यक आहे.

Ryuho Okawa द्वारे "आनंदाचे नियम" मधून

हेवा वाटणारा प्रत्येकाचा मार्ग चांगला नसतो

या जगात, काही उच्चभ्रू लोक आहेत ज्यांच्या नोकर्‍या आहेत ज्यांचा सर्वांनाच हेवा वाटतो. तथापि, याचा अर्थ असा नाही की हे लोक चिंतेपासून मुक्त आहेत. जरी ते अडथळ्यांपासून दूर असलेल्या मार्गावर चालताना दिसत असले तरी, जर तुम्ही त्यांच्या मनात डोकावले तर तुम्हाला असे दिसून येईल की ते त्यांच्या स्वतःच्या अपयशाने त्रस्त आहेत.

Ryuho Okawa द्वारे "धैर्याचे नियम" मधून

अपयशात यशाचे कारण असते आणि दुःखात आनंदाचे बीज असते

अडचणी आणि समस्या, अपयश आणि अडथळे सहसा नकारात्मक म्हणून पाहिले जातात. पण त्यांना अशा प्रकारे पाहणे पूर्णपणे योग्य नाही. अपयशातही यशाची बीजे सापडतात; दु:खात, आनंदाचे बीज. मला खरोखर वाटते की या उघड आघातांकडे वेगळ्या पद्धतीने पाहणे महत्त्वाचे आहे. जे लोक साधेपणाने जगाकडे द्वैताच्या दृष्टीकोनातून पाहतात - दुसऱ्या शब्दांत, जे लोक परिस्थितीला चांगले किंवा वाईट ठरवतात ते कदाचित म्हणतील, "जर देव अस्तित्त्वात असेल तर जग इतके दुःख आणि दुःखाने का भरले आहे?" लोकांच्या जीवनात इतके दुःख आणि कष्ट का आहेत, त्यांना मृत्यूला सामोरे जाण्याचे, प्रियजनांपासून वेगळे होण्याचे किंवा गरिबीचे दुःख का अनुभवावे लागते याचे त्यांना आश्चर्य वाटते.

जीवन वेदना आणि दुःखाने भरलेले आहे, परंतु ते त्यांच्या स्वत: च्या फायद्यासाठी अस्तित्वात नाहीत. किंबहुना, वेदना किंवा दु:ख जे दिसते ते सहसा देवाच्या वेशातील प्रेमाची अभिव्यक्ती असते. बौद्ध धर्मात, जीवनातील दुःखांचे वर्णन कधीकधी लोकांना ज्ञानाकडे नेण्यासाठी उपयुक्त उपाय म्हणून केले जाते. चाचण्या हे आपल्या आत्म्याला चपखल बसवणाऱ्या दगडासारखे असतात आणि आपल्या चाचण्यांमधून देवासोबतची भेट वाट पाहत असते.

जर सर्व काही सुरळीत चालले असेल आणि तुम्हाला तुमच्या आयुष्यात कोणतीही गंभीर समस्या आली नाही, जर लहानपणी तुम्ही निरोगी वाढलात, शाळेत चांगले काम केले, वाजवी चांगल्या विद्यापीठातून पदवी प्राप्त केली, सन्माननीय नोकरी मिळाली, आनंदाने लग्न केले आणि चांगले कौटुंबिक जीवन अनुभवले, नंतर म्हातारा झाला आणि शेवटी शांतपणे मरण पावला, तुम्हाला कदाचित अंतिम सामना अनुभवण्याची शक्यता कमी असेल.

तथापि, प्रत्यक्षात, जीवनाच्या कोणत्या ना कोणत्या टप्प्यावर, प्रत्येकजण कोणत्या ना कोणत्या प्रकारचे अपयश अनुभवतो आणि प्रत्येकजण निद्रानाशाचा अनुभव घेतो. तुम्हाला कदाचित वेदनादायक अनुभवानंतर तुमची भूक कमी झाली असेल, किंवा वेदनेने किंवा चिंतेच्या अवस्थेत निद्रानाश रात्र काढली असेल.

मग, प्रश्न असा आहे की तुम्ही जीवनातील अडचणी कशा पाहतात, तुम्ही त्यांचे मूल्यांकन कसे करता आणि तुम्ही त्यांना कशी प्रतिक्रिया देता. अडचण किंवा वेदना, चिंता किंवा दुःख यांचा सामना करताना, तुम्हाला हे वाईटाचे प्रकटीकरण म्हणून दिसते का? तुम्ही जगाला, स्वर्गाला आणि इतर लोकांना शाप देता का, की एक चांगली व्यक्ती होण्यासाठी तुम्हाला अडचणी येतात हे समजू शकते? तुम्ही त्यांना देवाच्या प्रेमाची अभिव्यक्ती म्हणून पाहू शकता का? समान परिस्थिती पाहण्याचे हे दोन भिन्न मार्ग आहेत.

Ryuho Okawa द्वारे "आनंदाची उत्पत्ती" मधून