ज्यांनी आत्महत्येने प्रिय व्यक्ती गमावली आहे त्यांच्यासाठी

'आता मी याबद्दल विचार करतो, ते एक चिन्ह होते. माझ्या लक्षात का नाही आले......"

तेव्हाच मी त्याचं ऐकलं असतं तर. ......

शोकग्रस्तांना असा पश्चाताप वाटणे समजण्यासारखे आहे.

तथापि, आत्महत्येची चिन्हे अनेकदा वैद्यकीय तज्ज्ञांकडूनही चुकतात,

कुटुंबातील सदस्यांनाही आत्महत्येच्या लक्षणांकडे पूर्ण लक्ष देणे फार कठीण आहे.

जी व्यक्ती मरण पावली आहे ती वाचलेल्यांनी स्वतःला दोष देणारे आणि दररोज काळजी करण्याची पद्धत पाहिली तर,

जर मरण पावलेली व्यक्ती तुम्हाला दोष देत असेल आणि दररोज तुमच्याबद्दल काळजी करत असेल तर...

मला खात्री आहे की त्याला किंवा तिला आणखी त्रास होईल.

मास्टर Ryuho Okawa च्या शिकवणीतून, आम्ही तुमच्या मनासाठी एक प्रिस्क्रिप्शन निवडले आहे ज्याची तुम्हाला सध्या गरज आहे.

मृत्यू हा शाश्वत वियोग नाही.

मृत्यू हा शारीरिक माणसासाठी नक्कीच दुःखी आहे, परंतु आध्यात्मिक दृष्टीकोनातून, हे दुसर्‍या जगाकडे जाणे, एखाद्याच्या मूळ जगात परत येणे आहे. या जगातील जीवन हे परदेशातील शाळेत शिकण्यासारखे आहे आणि मृत्यू म्हणजे शिक्षण पूर्ण करून स्वतःच्या देशात परतणे.

हे समजण्यासारखे आहे की आपण एखाद्या मृत्यूबद्दल मानवी भावना किंवा संस्कृती म्हणून शोक करतो, परंतु जर आपल्याला खूप दुःख झाले तर एक समस्या आहे.

Ryuho Okawa द्वारे "द वर्ल्ड ऑफ इटरनल लाइफ" मधून

दुःखावर मात करण्यासाठी उद्याच्या टिप्स

टीप 1: परिपूर्ण नसल्याबद्दल स्वतःला स्वीकारा.

जर तुम्ही आता स्वतःला खूप दोष देत असाल आणि झोपेशिवाय दररोज आणि रात्री त्रास देत असाल, तर तुम्ही स्वतःला कबूल केले पाहिजे की तुम्ही अनाठायी जगत आहात. केवळ परिपूर्ण होण्याचा प्रयत्न करू नका. सहन करण्यासाठी हृदय असणे आणि स्वत: ला त्या मार्गाने अनुमती देणे महत्वाचे आहे, कारण तुम्हाला तसे करण्याची परवानगी आहे कारण तुम्ही पृथ्वीवर आत्म्याचे प्रशिक्षण घेत आहात आणि आत्म्यासाठी शाळेत शिकत आहात.

टीप 2: दुःखावर एक प्रिस्क्रिप्शन ठेवा.

असे असले तरी, पश्चात्ताप कमी होण्यास अद्याप काही वेळ लागतो. काळाच्या साहाय्याने, कायदेशीर जगामध्ये ज्याप्रमाणे मर्यादांचे नियम आहेत, त्याप्रमाणे "मानसिक दुःखावर मर्यादांचा कायदा असावा" याचा विचार आपण का करत नाही? इतरांना त्यांच्या पापांसाठी क्षमा करण्याचे धैर्य असणे महत्त्वाचे आहे, त्याचप्रमाणे आपण स्वतःला क्षमा करण्याचे धैर्य असणे आवश्यक आहे. मरण पावलेल्या व्यक्‍तीला शोकग्रस्तांनी कायमचे दुःख सहन करावे असे कधीही वाटत नाही.

टीप 3: शाश्वत जीवनावर विश्वास ठेवा.

अशी अनेक शोकग्रस्त कुटुंबे आहेत ज्यांचे म्हणणे आहे की मृत्यूनंतरच्या जीवनाबद्दल जाणून घेतल्याने त्यांना प्रिय व्यक्ती गमावण्याच्या दुःखावर मात करण्यास मदत झाली आणि त्यांना जगण्याचे धैर्य मिळाले. अध्यात्मिक दृष्टीकोनातून, आत्महत्याग्रस्तांचे आत्मे अजूनही पृथ्वीवर हरवलेले असतात, आणि म्हणूनच शोकग्रस्त कुटुंबातील सदस्यांची योग्य आणि धैर्यवान जीवनशैली अशा हरवलेल्या आत्म्यांना मोक्ष देण्यास कारणीभूत ठरू शकते.

शोकग्रस्त कुटुंबातील सदस्यांना त्यांच्या भावनिक दुःखावर मात करण्यासाठी, त्यांना मानवी पाप, क्षमा आणि अनंतकाळचे जीवन याबद्दल धार्मिक सत्य जाणून घेणे आवश्यक आहे. ही सत्ये समजून घेणे, तसेच एकमेकांशी संबंधित असलेल्यांना पाठिंबा दिल्यास पुढील दुःखद घटना टाळण्यास मदत होईल.

या जगात योग्य प्रकारे कसे जगायचे हे कुटुंबातील उर्वरित सदस्यांद्वारे दाखविल्यामुळे, मृत व्यक्ती देखील योग्यरित्या कसे जगावे हे शिकू शकतो. हरवलेल्या आत्म्यांना वाचवण्याची ही शक्ती असेल.

शोकग्रस्त कुटुंबातील सदस्यांसाठी आणि त्यांच्याशी संबंधित असलेल्यांना बुद्धाचे सत्य जाणून घेण्यासाठी सर्वात मोठे अर्पण आहे.

शोकग्रस्त कुटुंबातील सदस्य आणि मृत व्यक्तीशी संबंधित असलेल्या इतरांचा "नीतिपूर्ण जीवन जगण्याचा सराव" मृत व्यक्तीला स्वर्गात जाण्यासाठी एक संकेत म्हणून काम करतो.

पुढच्या आयुष्यात, जोपर्यंत आपण योग्य रीतीने प्रतिबिंबित करतो तोपर्यंत आपण सर्वजण स्वर्गात परत येऊ शकतो. जर तुम्ही तुमच्या स्वतःच्या हृदयातील सुईची दिशा बदलली आणि तुमचे विचार बदलले तर तुम्ही स्वर्गात परत येऊ शकता. तथापि, आपल्या मृत पूर्वजांना अशा गोष्टी समजत नसल्यामुळे, त्या आचरणात आणणे आपल्या जिवंत वंशजांवर अवलंबून आहे.

पूर्वज नेहमी त्यांच्या कुटुंबातील सदस्यांकडे पाहतात, म्हणून जेव्हा त्यांचे वंशज त्यांना ते कसे करायचे ते दाखवतात, तेव्हा ते म्हणतात, "अरे, ते हे कसे करतात." असा त्यांचा विचार आहे. "तुम्ही इतरांना प्रेम देता आणि त्याचे श्रेय घेऊ नका. तुम्ही तुमचे जीवन इतरांसाठी दयाळूपणे जगता. माझे वंशज असेच जगतात असे दिसते. मी पाहतो, मी तसे जगले नाही. चूक होती." याची त्यांना जाणीव होईल.

"एको (प्रकाशाकडे वळणे)" मृत व्यक्तीचे दुःख कमी करू शकते

बौद्ध धर्मात, "एको" या शब्दाचा अर्थ थोडक्यात, स्वतःचा प्रकाश इतरांकडे वळवणे, स्वतःचे प्रेम इतरांकडे वळवणे किंवा स्वतःचे गुण इतरांकडे वळवणे असा होतो.

तत्वतः, अर्थातच, तो व्यक्तीचा दोष आहे, परंतु अशा मदतीद्वारे काही प्रमाणात मदत करणे देखील शक्य आहे.

जसजसे तुम्ही बुद्धाच्या सत्याचा अभ्यास कराल आणि दिवसेंदिवस त्यात स्वतःला झोकून द्याल, तसतसे तुमच्या हृदयात प्रकाशाचा संचय निर्माण होईल. एक "स्टोअरहाऊस" तयार होईल आणि त्या भांडारात "संपत्ती" तयार होईल. या भांडारातील "संपत्ती" किंवा "प्रकाश" याला तुम्ही या जगात निर्माण केलेले "पुण्य" म्हणता येईल.

आध्यात्मिक अनुशासनाद्वारे, आपण दररोज सद्गुण निर्माण करतो आणि हे गुण आपण आपल्या पूर्वजांना देऊ शकतो. जेव्हा तुम्ही पैसे वाचवता आणि गरजूंना दान करता तेव्हा हे असेच आहे. डोळ्यांना न दिसणार्‍या तुमच्या सद्गुणामुळेच तुम्ही "एको" किंवा "ऑफर" करू शकता. आपण मृत व्यक्तींकडे "पुण्य चालू" करू शकतो.

अशा रीतीने, हे तरंगण यंत्र बुडणाऱ्या व्यक्तीवर फेकल्यासारखे आहे. बुडणाऱ्या व्यक्तीला स्वतःहून पाण्यातून बाहेर पडावे लागते, परंतु आपण त्याचे दुःख कमी करू शकतो.

पृथ्वीवरील एखाद्या व्यक्तीच्या आत्मज्ञानामुळे मृत व्यक्तीला मनःशांती मिळू शकते.

थोडक्यात, ज्यांच्याकडे तथाकथित "धर्मशक्ती" आहे तेच भटक्या आत्म्यांना त्यांच्यातील बुद्ध-स्वभावाची जाणीव करून देऊ शकतात.

उदाहरणार्थ, मी हरवलेल्या आत्म्याला त्यांच्या बुद्ध-स्वभावाची जाणीव करून देऊ शकेन. प्रथम, मी त्याच्या किंवा तिच्या चुकीच्या हरवलेल्या आत्म्याला त्याच्याशी किंवा तिला कठोरपणे बोलून पटवून देईन आणि नंतर मी स्वर्गीय क्षेत्रातील सहाय्यक आत्म्यांना प्रशिक्षण केंद्रात पाठवण्याची आज्ञा देईन. मग, त्या व्यक्तीने तेथे काही काळ घालवल्यानंतर, त्याच्या चुकांवर चिंतन करून, त्याला किंवा तिला त्यांच्या बुद्ध-स्वभावाची (स्वर्गात परत जाणे) जाणीव होईल.

सामान्य लोकांकडे मानसिक सारखी धर्मशक्ती नसू शकते, परंतु सत्य शिकून त्यांच्याकडे काही "ज्ञानाची शक्ती" आणि "इच्छाशक्ती" असेल. अशी व्यक्ती जेव्हा सूत्र वाचते तेव्हा त्याचे विचार मृत व्यक्तीपर्यंत पोहोचतात.

जरी वैयक्तिक स्मारक सेवा वेळखाऊ आणि फार कार्यक्षम नसल्या तरी, पृथ्वीवरील लोक या संधीचा उपयोग स्वतःला प्रशिक्षण देण्याचे आणि त्यांच्या स्वत: च्या सद्गुणांना नंतरच्या जीवनातील आत्म्यांमध्ये प्रसारित करण्याचे साधन म्हणून वापरू शकतात.

दुसरे जग हे विचारांचे जग आहे आणि पृथ्वीवरील लोक काय विचार करतात ते इतर जगातील आत्म्यांना कळवले जाते.

पृथ्वीवरील एक व्यक्ती मृत व्यक्तीला म्हणते, "या बाबतीत तू चुकीचा होतास. मी माझ्या जीवनपद्धतीत बदल घडवून आणण्याचा प्रयत्न करेन, त्यामुळे तूही सराव कर." जर पृथ्वीवरील व्यक्तीने ही प्रथा पाच किंवा दहा वर्षे चालू ठेवली, तर मरणोत्तर जीवनातील आत्मा हळूहळू शुद्ध आणि जतन होईल.

र्युहो ओकावा यांच्या "राइटियस मेमोरियल ऑफरिंग, राँग मेमोरियल ऑफरिंग" मधून

पूर्वजांसाठी स्मारक सेवेसाठी खबरदारी

पूर्वजांसाठी स्मारक सेवा आयोजित करण्यात आणखी एक समस्या अशी आहे की ते आपल्या स्वतःच्या पूर्वजांऐवजी, धर्माशी संबंधित इतर भटके आत्मे किंवा आत्म्यांना आकर्षित करू शकतात. जर तुम्ही दररोज घरी तुमच्या पूर्वजांसाठी प्रार्थना करत असाल, तर अनेक भटके आत्मे तुमच्या घरी येऊ शकतात, त्यांच्यासाठी प्रार्थना केल्या जातील अशी अपेक्षा आहे, बहुतेकदा तुमच्या प्रार्थनांचा विपरीत परिणाम होतो.

या नकारात्मक प्रभावाशिवाय तुम्हाला तुमच्या पूर्वजांच्या आत्म्यासाठी प्रार्थना करायची असेल, तर तुम्हाला बुद्धाच्या सत्याचा उत्कटतेने अभ्यास करणे आणि ते तुमच्या दैनंदिन जीवनात आचरणात आणणे आवश्यक आहे. जोपर्यंत तुम्ही तेजस्वी हृदयाने जगता तोपर्यंत तुमचा दुष्ट आत्म्यांशी संबंध राहणार नाही. म्हणून, प्रथम, प्रकाशाने भरून जा. जर तुम्ही प्रकाशाने भरलेले असाल तर वाईट तुमच्या जवळ येऊ शकणार नाही. शेवटी, मी हे सांगू इच्छितो की आनंदाचा खरा मार्ग स्वतःच्या सुधारणेपासून सुरू होतो.

शेवटी, मी आणखी एक मुद्दा जोडू इच्छितो. हॅपी सायन्स त्याच्या मुख्य मंदिरांमध्ये आणि स्थानिक शाखांमध्ये पूर्वजांसाठी एक स्मृती सेवा समारंभ आयोजित करते. आमच्या मंत्र्यांच्या मार्गदर्शनाखाली या समारंभांमध्ये भाग घेऊन, तुम्ही उच्च आत्म्यांच्या जगातून प्रकाश प्राप्त करताना सुरक्षितपणे तुमच्या पूर्वजांच्या आत्म्यासाठी प्रार्थना करू शकाल.

Ryuho Okawa च्या "हॅपी मी" मधून.