दुःखात जगलेल्या महान लोकांकडून शिकणे

आनंदाने कसे जगायचे याचा विचार करताना, तुमच्या जीवनात तुम्हाला येणाऱ्या दु:खाचा तुम्ही कसा सामना करता याकडे सर्व काही येते.

जीवन हे समस्यांचे निराकरण करण्याच्या कार्यपुस्तकासारखे आहे आणि तुमच्यापैकी प्रत्येकाला तुमच्या आत्म्यासाठी योग्य आव्हाने दिली जातात. या चाचण्यांवर मात करण्याच्या मार्गानेच तुमचे खरे स्वरूप दिसून येते. तुम्ही जीवनात अनुभवत असलेले दुःख तुम्हाला स्पष्टपणे दाखवते की तुम्ही कोणत्या प्रकारच्या आध्यात्मिक प्रशिक्षणातून जात आहात आणि तुमच्यासाठी सर्वात महत्त्वाचे काय आहे.

"संकट" हा शब्द संगीतकार बीथोव्हेनच्या जीवनाची प्रतिमा मनात आणतो. श्रवणशक्ती गमावत असताना संगीत तयार करत राहून त्याने किती दुःख सहन केले असेल याची कल्पना करा. बीथोव्हेनसारखे कठीण जीवन कोणालाही नको असेल, परंतु तो असा माणूस होता ज्याने नेहमीच आपले सर्वस्व दिले आणि ज्याच्या आत्म्याने निःसंशयपणे प्रकाश दिला.

अगदी अलीकडे, आपल्याकडे हेलन केलरचे उदाहरण आहे. जर आपण हेलन केलरची तुलना नेपोलियन किंवा गोएथेशी केली तर कोण अधिक मोठे होते हे सांगणे सोपे नाही.

सम्राट नेपोलियन शांतपणे झोपू शकले असतील अशा काही रात्री होत्या. त्याचप्रमाणे महान लेखक आणि राजकारणी गोएथे यांना अनेक रात्री निद्रानाश असल्यासारखे वाटत होते. तो म्हणाला की त्याच्या संपूर्ण आयुष्यात खऱ्या आनंदाच्या दिवसांची संख्या एका महिन्यापेक्षा जास्त नाही.

हेलन केलरचे जीवन इतर महान व्यक्तींच्या जीवनासारखे प्रशंसनीय का मानले जाते? मी म्हणेन की हे तिच्या वृत्तीमुळे आहे; तिला मोठ्या संकटांचा सामना करावा लागला तरीही तिने प्रत्येक गोष्टीत आश्चर्य शोधण्याचा सतत प्रयत्न केला.

जेव्हा लोक निरोगी असतात आणि त्यांचे जीवन सुरळीत चालते, तेव्हा त्यांच्यात काय कमतरता आहे ते पाहण्याची प्रवृत्ती असते. तथापि, जर ते स्वत: ला पाहू शकत नाहीत किंवा ऐकू शकत नाहीत किंवा बोलू शकत नाहीत, तर ते जिवंत राहण्याची वस्तुस्थिती असेल. हे लक्षात घेणे महत्वाचे आहे की जीवन दिले जाण्याची वस्तुस्थिती आश्चर्यकारक आहे.

मी ऐकले आहे की कधीकधी दृष्टी गमावलेली लोक फक्त आवाजात आणि नेहमी अंधारात स्वप्न पाहतात. पण ते अजूनही जिवंत आहेत आणि अशा प्रतिकूल परिस्थितीतही ते जीवनाचा खरा अर्थ समजून घेऊ शकतात. वेळोवेळी, तुम्हाला स्वतःकडे पहावे लागेल आणि ज्यांनी मोठ्या कष्टाने जगले त्यांच्या उदाहरणांमधून शिकले पाहिजे.

तुमच्या दुःखाचे कारण काय आहे? बर्याच बाबतीत, हे काही क्षुल्लक, भावनिक संघर्ष आहे. कदाचित तुम्ही स्वतःची इतरांशी तुलना कराल आणि अस्तित्वात असलेले अंतर ओळखून वेदना अनुभवता. बहुतेक दुःखाचे कारण म्हणजे इतरांशी संघर्ष.

तथापि, जोपर्यंत तुम्ही स्वतःची इतरांशी तुलना करता तोपर्यंत तुम्ही स्वतःला दुःखापासून मुक्त करू शकणार नाही, कारण तुम्ही तुमच्या भूतकाळाकडे वळून पाहिल्यास किंवा तुमच्या आजूबाजूला पाहिल्यास, हेवा वाटेल असे कोणीतरी असते. हे प्रत्येकासाठी खरे आहे.

Ryuho Okawa च्या "अन अनशॅकेबल माइंड" मधून